Canan İle İlgili Sözler

Vur emri ile aranan bir firari sınırı ihlal eden bir kaçakçıymışsın gibi saklıyorum seni can evimde bilesin!

Taş olsa dayanmaz bu gidişe, sen cansın, şükret sabır ile.

Seni unutulmaz yapan her şeyin canı cehenneme.

Beni candan usandırdı cefadan yâr usanmaz mı? Felekler yandı ahımdan muradım şem’i yanmaz mı?

İçimde bir yaram var dokundukça kanar. Kanadıkça ciğerim yanar. Derdim var canandan ötürü.

Can çıkarda, âşıklardan sır çıkmaz.

Canı canana teslime hazır değilsen ben aşk’ım deme kimseye.

Peki ya yüreğim! Haddi hesabı yok içindeki can kırıklarının.

İnan benim içime attıklarım, senin içine aldıklarından daha çok acıtır canını.

Rüzgâr yine kokunu getirdi, anlayacağın bu gece de canım burnumda.

Can konağını aramadaysan, cansın; bir lokma ekmek arıyorsan ekmeksin, bir damla su arıyorsan susun, zulmün peşindeysen zalimsin, aşkı arıyorsan âşıksın, gönlün neye kapılmışsa osun sen.

Seni sen yapan candır, her canın sahibi var o da Allah’tır. Sen canına muhtaç canın canana, unutma can da odur aslında canan da.

Sen ordan bi canım dersin. Benim kalbim kaburgamın altına sığmaz burda.

Can gitmeyince, canan ele girmez.

Canın ormanında bir av avlamak için doğan ol. Canın güneşi gibi doğ, canını parıldat.

Can kırıkları. Cam kırıkları gibi değildir. Öyle süpürünce gitmez; içinde kalır, aklına geldikçe de batar.

Kirpiklerinle kafiye ol şiirime, her satır sonunda gözlerini göreyim. Sımsıkı sarıl bana bu şehirde, her canın yandığında ben senin uğruna öleyim.

Canansız can, hayvanda da var.

Biz sevdik mi yer oluruz. Biz sevdik mi sel oluruz. Biz sevdik mi lâl oluruz. Biz sevdik mi “can” oluruz.

Keşke seninle biraz mümkün olabilseydik. Bu kadar imkânsızlık canımı acıtıyor.

Altın ne oluyor, can ne oluyor, inci, mercan da nedir bir sevgiye harcanmadıktan, bir sevgiliye feda edilmedikten sonra.

Canlardan perde kalksaydı, canların her sözü mesihane olurdu.

Can ve gönül de yani kalpte hakikat coşkunluklarını kaldıracak takat, kulakta da bunu işitecek istidat yoksa ben kime ne söyleyeyim?

Can sıkıcı insanlar, kendi kendilerini yaralayanlar sınıfındandırlar.

Sen benim canım, sen benim cananımsın, sen benim güneşim karanlık sabahlarımı aydınlatansın, günaydın bebeğim…

Günaydın; benim virane gönlümün sultanı, günaydın; dost bağımın gonca gülü, günaydın; canımın cananı.

Can sıkıntısı, dünyaya tembellikle beraber gelmiştir.

Fuzuli’ye sormuşlar âşık kimdir diye; canını cananına hediye edendir demiş. Canınla süpür, cananının eşiğini. Ancak o zaman gerçek âşık olursun.

Bir kedinin dokuz canı, bir kadının da dokuz kedi kadar canı vardır.

Dünyada tek korkulacak şey, can sıkıntısıdır.

Unut! Diyorlar! Ne de kolay söylüyorlar. Kurşun kalemin yazdığını silince bile izi kalıyor beyaz kâğıtta.

Seni seviyorum. Yüreğime aktıkça damarıma kan olan. Yokluğuyla intihar varlığıyla can olan.

Canım sıkıldığı için mi böyleyim, yoksa gerçekten acı mı çekiyorum bilmiyorum.

Yum gözünü aç elini. Yüreğim senindir. İster cam kenarına koy, güneş alsın, ister can kenarına koy; hep sende kalsın.

Can bu ya, sana yandı işte.

Ömür boyu kalır mısın yanımda? Yoksa ölüm boyu kahır mısın hayatıma? Canıma et misin? Canımdan etmeye sebep mi?

Canı; can vererek almamışsın ki, değerini bilesin.

Canını yaktıysam keyfimden değil, üşüme diye.

Canı için kim ki cananın sever canın sever, canı kim cananı için severse cananın sever.

Can ararsan can olursun. Av için yemek ararsan yemek olursun. Neyi ararsan o olursun.

Ölür ise ten ölür, canlar ölesi değil.

Ey can, önce farenin şerrini def et, sonra buğday biriktirmeye çalış.

Benim tüm pencerelerim sana bakıyor. Varlığın cam kırığı, yokluğun yüreğimde can kırığı.

Canıma işledin sen can. Adını başkasının sesinden duymayı bile kıskanıyorum.

Can bağından “hal” ve “zevk” eksik ise, çok mu? Olgu er hep gam yese.

Yunus, ver canını hak yoluna, can vermeyince canan bulunmaz.

Ve mevsim geçer. Gölge veren ağaçların dalları kurur, sabır taşar. Canından saydığın yar bile bir gün gelir el olur.

Canımı isterse canan, minnet canıma. Bir can nedir ki, feda etmeyeyim cana.

Gönülde olup da söylenmeyen dert cana benzer can gibidir. Görür görünmezse de asârı vücudun her tarafına yayılır.