Erdem Bayazıt Sözleri

İçimde kaynayan bir mahşer var.

Ölüm ne uzak ne yakın bize ölüm. Ölümsüzlüğü tattık ne yapsın bize ölüm.

Dünyanın en uzun hüznü yağıyor. Yorgun ve yenilmiş insanlığımızın üstüne.

Her çocuk antik çağ filozoflarından bir kalıntı sanki.

Yaslan göğsüme sevdiğim. Benim gönlüm gök gibidir, açık deniz gibidir. Pas tutmaz benim içim, yeryüzü gibidir. Toprak gibidir.

Benim de payıma düştü. Biraz mavi biraz ümit.

Sensizlik bir kuyu imiş onu aşamamışım.

Bilincindeyim doğan ayın, eriyen karın, akan suyun ve usul usul tükenen zamanın.

Kadınlar ki anne olmamak için direniyorlar. Erkekler ki savaşmayı tümden unutmuşlar. Çocuklar zaten hiç çocuk olmuyorlar.

Duy beni ve dinle, denizler boğuşuyor içimde.

Alınlar görmüşüm ki vatanımın coğrafyasıdır, Her kırışığı sorulacak bir hesabı, Her çizgisi tarihten bir yaprağı anlatır.

Bir şarkı gibisin dünya! Çoğu zaman hüzün makamında… Coşkulu bazen de. Kimi zaman bir öğle vakti gibi sıkıntılı ve sabit…

Önünü alamıyorum bu kör gidişlerin yollarda. Herkes bir yere gidiyor önünü alamıyorum.

Şiir diye bir ömür tüketerek yazdıklarım iki saatte okunuyor.

Kader izin vermediyse doğru kişi değildir belki de.

Boğuk bir bakışın oluyor senin. Bir girdap derinliğinde kayboluyor gibiyim. Yok gibi yaşamak bu kalkıp kurtulmak gibi kalabalıktan. Durma bana türkü söyle Anadolu olsun.

Hep yarınları bekledi bu insanlar, geldiğini hiçbir zaman fark etmediler.

Dağıttıkça çoğalır bizim zenginliğimiz. Aşkın bir adı da berekettir!

Aşksız şehirler ölüdürler.

Hayatı yorumlamak değil yaptığımız Sürekli bir hüzün yağmurunda ıslanmak belki!

Kelimeler ki tank gibi geçer adamın yüreğinden. Harfler harp düzeni almıştır mısralarında.

Birbirine kırgın duvarlar, insanlar ve gölgeler. Şimdi ne yazsam da geçse kalbimin küsü?

Müslüman yürekler bilirim daha. Kızdı mı cehennem kesilir sevdi mi cennet.

Gözlerinden göğüme sayısız yıldız akar, bir gülüşün içimde binlerce lamba yakar.

Susmanın kalesine sığınıyorum. Önümde karanlıktan duvarlar, sırtımda insan yüklü bir gök var.

Durmadan akıyor kalbim ayaklarına. Bana karanlık bakma.

Yalnız imkânsızlığı mı anlatır bir bulut. Yağmaya hazır bekliyorsa gökyüzünde.

Bir şarkı gibisin dünya! Çoğu zaman hüzün makamında…

İnanca sahip olmak, insan olmanın şartı.

Unutma diyorum ama sen anla, anlat bizim de yaşamak istediğimizi onlara.

Hadi tut ellerimden, gök gibi, ölü gibi, yalnızım.

Ya bütün şairler ‘seni’ sevmiş, ya da ben her mısrada ‘seni’ buluyorum.

Aşkın bir adı da, yorulmamaktır.

Ölümle tanıştıktan sonra anladım. Sadece bir kimlik belgesi olduğunu yaşamanın…

Dervişim dünyaları taşırım cebimde hayat bir elimde; ölüm diğerinde