Sensizlik Sözleri

Ben seni çok sevdim. Belki zordur anlaması, sessizliğimden.

Bir deniz düşün; susuz. Bir insan düşün; mutsuz. Bir gece düşün; uykusuz. Bir bahar düşün; çiçeksiz. Bir de beni düşün; sensiz.

Zamansız bir gidiş bu içimde sana beslediğim sevgi şimdi öksüz kaldı, seni düşünüp yanarım geceleri, sensiz bir ben kaldı odamda ağlarım geceleri.

Sensiz yaşamanın ölümden ne farkı var anlayamadım… Seninle sevinçlerim gözlerimdeyken, şimdi sensizlik içimde bir dağ gibi büyüyor. Kalbime söz geçirmek istesem gözyaşlarım susmuyor. Gözyaşlarımı dindirsem kalbim sızlıyor. Sensizlik çaresizlik bil istedim.

Sen 100 yaşını göreceksen, ben 100-1 gün yaşamak istiyorum; sensiz yaşamak zorunda kalmayayım diye. A. A. Milne

Sensizlik seni anlattı en çok, vazgeçmeler vazgeçmekten vazgeçti. Söyle saçlarında öldüğüm. Bir geri gidiş kaç günde gelirdi?

Yediremem sensizliği kendime, yediremem çaresizliği yüreğime, sensizlik bana zulüm gelir, sen olmazsan ölüm nefesten önce gelir sevdiğim.

Hasretinin gölgesinde kalmış bu şehirde yaşıyormuş gibi yapıyorum sadece.

Özlemin azı çoğu olmaz, ağırdır işte!

Kara bulutlar dolaşıyor yine üzerimde etrafımı koyu bir sensizlik kapladı birden of başım dönüyor, kanım yavaşlıyor, dizlerim tutmuyor, dolaşıyor yine üzerimde sensizlik.

Bir kâğıda sensizlik yazdım. Yine de çok hoşuma gidiyor. Çünkü sensizlik kelimesi bile sen ile başlıyor. Cemal Süreyya

Üstümde yılların yorgunluğu var aldırmıyorum üstümden hayatın acısı geçmiş fark etmiyorum, sadece kalbim yanıyor adınla her şeyi unutup giden garip bedenim bir seni unutmadı bir sensizliği kaldıramadı bu hayatta.

Nasıl gidiyor bensizlik? Bana sorarsan sensizlik çok güzel, çünkü yokluğun, varlığından daha dürüst.

Boş ver, her şey olacağına varır derler ya, bakalım bizim bu yalnızlığımız nereye kadar varacak!

Ne doğan güneşten beklentim ne batan güneşten korkum var. Tek beklediğim sen, tek korktuğum sensizlik.

Sensizlik çöktü yine sol yanıma. Ne solum dayanıyor ne de soluğum dayanıyor.

Yalnızlık hep güzeldir. Ama şu sensizlik yok mu, gel canımı al diyor.

Ben senli hayaller kurmadım ki, sensiz yıkılsınlar!

Bir gün hayatın güzelliklerinden bıkıp da sessiz bir köşede ölmek istersen eğer bana gel gel ki sana sensiz yaşamanın ölümden beter olduğunu göstereyim.

Sensiz geçen zaman bana zehir oldu, senin yokluğun benim sonum oldu. Güneş doğmaz, günler geçmez oldu, anladım ki bu yaşam sensiz geçmez oldu ay yüzlüm.

Aklıma sen gelince, kalbime bir sessizlik çöküyor. Gözlerim sen’sizlikle doluyor.

Bugün günlerden ne olduğunun bir anlamı yok, gün sensiz olunca.

Uzayı giden gecelerde yalnız kaldığım günlerde dinlediğim her müzikte seni düşündün ağladım her seferinde seviyorum seni sensizlik öldürdü beni.

Gecenin yaşanmamış anıları olacağım belki de bundan sonra, sadece geceleri yaşayacağım sensiz bir hayatta, aslında yaşamak değil bu yine seni düşünce her anımda.

Kolay diyorsun, gel bir de sen yaşa sensizliğimi. Attila İlhan

Unutma beni sakın bensiz hayatında, anılarım gelecek aklına belki de ağlayacaksın o anda, sözlerim gelecek aklına anılarımla bütünleşecek gözlerinde ağlayacaksın belki hatıraların adına.

Ben şimdi sensizliğin provalarındayım, Bittiğinde sen bile ayakta alkışlayacaksın.

İçim parçalanana kadar düşünüyorum seni, sesini, mimiklerini, gülüşünü, yüzünü. Biz olmayı özlüyorum, gel yalvarırım.

Sadece sen bende kal. Sensizlik bana ağır yük. Taşıyamıyorum.

Geleceğim bekle dedi, gitti. Ben bekledim, o gelmedi. Ölüm gibi bir şeydi ama kimse ölmedi.

Şair der ki; sevdiğini düşünen hep yanar. Mevlâna cevap verir; sevdiğini düşünmen ne işe yarar.