Ölen Sevgiliye Sözler

Nefes almak gibi sana ihtiyacım var. Sensizlik çok zor.

Özlemek denmez buna bunun adı yangın. Yüreğim yanıyor!

Deniz sesimi duyar mı dağlar dinler mi anlatsam seni? Hüzünlüyüm desem çare olur mu gökyüzü salar mı bulutları peşine, ilgilenir mi rüzgâr yardım eder mi seni bulmama.

Büyük bir özlem içinde uyandım yine bu sabah. Sordum kendi kendime bu nasıl hayat? Sen gideliden beri gözlerimde yok uyku!

Beni de bekle, sana geliyorum.

Yüzünü öyle özledim ki; seninleyken gözlerimi kırptığım için bile pişmanım.

Geride kalan ölmekten beter olur yaşama sevinci kalmaz gideceği bir yer olmaz sabah uyanmaya bir nedeni olmaz nefes almak yaşamaksa yaşar ama başka bir ismi var onların yaşayan ölüler.

Belki zaman geçer dedim, sensizliğe zamanla alışırım dedim ama olmadı yapamadım. Ben sensizliğe hiç alışamadım.

Seni seviyorum demeyi özledim, kahırlanıp içimi dökmeyi, küsüp küsüp barışmamızı özledim seni kıskandığım günleri, hayallerimin sultanını özledim.

Sen bir kere öldün ben her gün ölüyorum.

Her duyduğumda içimde dal dal sevginin çiçeklerini açtıran sesini özledim, her şeyden önemlisi dostluğun en güzelini yaşatan seni özledim.

İnsan sevdiğinin kıymetini öldüğü zaman çok daha iyi anlıyor. Sen hayatta iken seni bu kadar çok özlemiyordum. Şimdi sen yoksun ben seni çok özlüyorum.

Sen öldün, ben bittim. Öyle lafın gelişi de değil, önce kalbim, sonra ciğerlerim, midem, beynim… Hepsi senden sonra bitti, ben bittim.

Sıkıntı çekecek kadar gücüm acı çekecek kadar sabrım kalmasa da seni sevecek kadar kalbim her zaman vardır. Hani dağlarda dört mevsim erimeyen kar olur ya; yokluğunda yüreğimden eksilmeyensin sevgi.

Balıkların sevgisini bilir misin birbirlerine dokunamazlar ama sevgilerini hep yüreklerinde hissederler bende şimdi sana dokunamıyorum çünkü sen hep yüreğimdesin.

Sol yanım çürüdü, sağ yanıma ne kalmış ki?

Bir anımsın okuyup da bitiremediğim, bir özlemsin yalvarıp da hükmedemediğim, bir sen sensin merhaba deyip de elveda diyemediğim, bir tek bildiğim var sensiz ben hiçim.

Onun olsun bütün iyi amellerim. Ver elini sevgilim. Toprak koktu ellerim.

Ne olur bu gece rüyalarıma gel ve beni sımsıkı sar. Seni çok özledim.

Bir nefeslik can kalsaydı sana üflerdim canımdan.

Toprağa giren senmişsin ama ölen benmişim.

Üç ömre bedel günler su gibi geçti senin ölümünden sonra. Bildim ki ölümden öte gerçek olamazmış. Özlemin çok ağır.

Sadece ölen mi hayatını kaybeder? Senin yokluğun ne peki?

Birbirini seven iki kişiden biri ölürse, gerçekte ölen hayatta kaladır. Cemil Meriç

Belki o şu an bu şiirimi dinlemiyor ama ben ona bir kez daha demek istiyorum. Seni seviyorum!

Şimdi sensizliğin uçurumlarındayım. Girdaplarındayım yalnızlığımın. Yokluğun kaygı. Özlemlerindeyim. Yüreğimin seninle olduğu her yerdeyim.

Mutluluğa dair ne varsa bu hayatta hepsi sende saklıymış. Yaptığımız her şey seninle güzelmiş.

Öpemediğin, sarılamadığın, koklayamadığın birini özlemek; ölümü özlemek gibidir. Seni bitirir!

Özlüyorum, hadsizliğimi bağışla. Ciğerlerimde tütüyorsun.

Hani insan ağlamak ister, gözlerinden yaş gelmez. Hani gülmek ister, yürekten gülemez. Hani birini beklersin ama o hiç gelmez. İste o zaman ölmek istersin de ecel gelmez.

Allah biliyor sen de bil çok özledim.

Sen gidince boğazıma dolandı bir kördüğüm. Benimle yaşamaktan mı korktun? Ey uğruna öldüğüm.

Sabahları seviyorum, insanları seviyorum, filmleri, şarkıları, kitapları, sıcak ekmeği, kalabalık sofraları, çikolatayı, minicik bebekleri, rüzgârda yaprak olmayı, geceleri yıldız olmayı, yaz gecesinde yağmur olmayı sevdim. Ve en çokta seni sevdim, Hep yokluğunda.

Bugün de güneş battı, bak bir gün daha yakınız!

Zamanla alışırsın, ölenle ölünmüyor yaşamaya devam etmek zorundasın dediler. Ama ne zamanla senin yokluğuna alışabildim. Ne de sensiz yaşamaya kaldığım yerden devam edebildim. Senin olmadığın bir hayatta nasıl neşeli yaşanır ki.

Sana aşıktım. Şimdi hem sana hem kara toprağa.

Üşüyorum kapama gözlerini.

Unutulmuyor, yerin dolmuyor sevgilim.

Yastığa sarılıp hıçkıra hıçkıra sen diye ağladığım gecelerin günahı cennet kokulu boynuna.

Bu hayata yorgunum, kırgınım, bu kadere dargınım, küskünüm. Her gün giderek artıyor sana olan özlemim.

Seniz özlediğim kadar kimseyi özlemedim bu dünyada ve seni beslediğim kadar kimseyi beslemedim bu kadar hasret dolu. Canım sevgilim seni çok özledim.

Özlediğim ne sensin ne de bir başkası. Özlediğim gerçekten hissetmeden bana “seni seviyorum” demeyecek biri.

Toprağa giren sen ölen ben!

Geceler çığlığımı duymuyor yorgun düşüyorum sabaha gözlerim gözlerini arıyor, esir oluyorum hasretine yine çaresiz, uykusuz, mutsuzum en önemlisi bir tanem sensizim.

Eğer ölüm buysa ölümden korkmamalı senin güzel yüzünde ölüm bile güzeldi.