Romantik Duygusal Sözler

Seninle karşılaşmam hayatımın en büyük hatasıydı ve sırf seninle diğer tarafta karşılaşmamak için helal ediyorum hakkımı!

Uyudun mu? diye yazılır, ne olur uyumamış ol, konuşmaya ihtiyacım var diye okunur.

Ekmeğime hoşça kal sürdün ya sen, ben şimdi ‘aşk’ karınla sana, ne şiirler yazarım.

Allah’ım beni öyle bir sonbahar ayazı öldür ki, sevdiğim mezarıma koyacak tek bir gül bile bulamazsın.

Sen, bir matematik eşitsizliğinde bilinmeyensin. Anlaşıldı; ‘yalnız bırakarak çözeceğim seni.

Yağmalandı kalbim, ömrüm, her şeyim. Kurşuna dizdiler anılarımı, yenik düştüm bu savaşta neyleyim, bir mezar nasılsa işte öyleyim.

Öpüyorum gökyüzü gibi bakan gözlerinden.

Ben sana gönlümü açtım. İçimdeki kuşlar dünyaya uçtu.

Sen benim şarkımsın. Herkesin dili dönmez.

Aynı şehirde sen varsın, ben varım, biz yokuz. Ne acı dimi.

Gel beraber alalım nefesimizi sevdiğim, sensiz boğazımdan geçmiyor.

Gönül, han değil dergâhtır. Paldır küldür girip çıkılmaz, günahtır!

Zamansız gelme elim kolum dağınıksa sarılamam.

Dediler ki eskiden böyle değildin içine kapandın. Dedim ki içindekiyle yetinen bu kalp artık sizi ne yapsın.

Yalnızlık insana çok şey öğretirmiş, ama sen gitme ben cahil kalayım.

Bazıları konuşmaz; gözlerine 5 saniye bakar, ömründen 5 yıl gider

Bir silahım olsaydı, bir silahım. Yoksulluğu şakağından, kaybetmeyi kalbinden ve sensizliği alnının tam ortasından vururdum.

Okyanusta ölmez de insan, gider bir kaşık sevdada boğulur.

Bu da benim yeteneğim. Olmasan da severim seni, hatta ayrılırım senden, haberin olmaz.

Rüzgâr yine kokunu getirdi. Anlayacağın yine canım burnumda. İlhan berk

Öyle çok yanar ki için dünyadaki bütün suçları işlediğini sanırsın. Oysa sadece sevmişsindir.

Üzecekler seni, çok üzecekler. Aklına o zaman geleceğim işte. Cemal Süreyya

Onunla ne zaman lades oynasak hep o kazandı. Kalbimdeyken nasıl aklımda derdim.

Besmelesiz başladım diye mi, doyamıyorum seni sevmeye?

Öyle bir çık ki karşıma her baktığımda ilk defa görüyormuşum gibi az kalsın ölüyormuşum gibi hissedeyim seni.

Güneş altında söylenmedik söz yokmuş. Bu yüzden geceleri söylüyorum sevdiğimi.

Seni sevmek; olmayacak bir nedeni, gelmeyecek bir gideni, beklemek gibi.

Herkes kaybettiği kadar içecekse. O masadan en son ben kalkarım!

Seni anlatabilsem seni. Yokluğun, cehennemin öbür adıdır. Üşüyorum, kapama gözlerini.

İçin ağlasa da kim duyar seni? Kim anlar dışarıdan olup biteni? Leyla’nın yüzünü görenler bilir: Mecnun’un kalbine batan dikeni!

Gözlerinin kahve’sinden koy ömrüme, kırk yılın hatırına sende kalayım!

Duvardaki yangın düğmesini örten cam parçasıyım kurtuluşun olacaksa hiç düşünme ayakkabının topuğuyla kır beni.

Sana şiir yazmak ne haddime. Varlığın şiir zaten.

Sen benim kalbimin kafası güzel halisin.

Leyla! Çaresizliğimden gayri hiçbir kabahatim yok benim.

Küçükken annem yerde ekmek görünce yükseğe koy kuşlar yer derdi. Sevdiklerimizi hep yüksekte tuttuk acaba kuşlar mı yedi?

Üşüdüğümüzde camı kapatmak kadar kolay olsaydı keşke sevilmediğimizi anladığımızda o kişiye yüreğimizi kapatmak.

Olsun be aldırma. Yaradan yardır sanma ki zalimin ettiği kârdır, mazlumun ahi indirir sahi. Her şeyin bir vakti vardır!

Cam kırıkları gibidir bazen kelimeler; ağzına dolar insanın. Sussan acıtır, konuşsan kanatır.

Hiçbir harfi sensiz bir cümleye kurban etmedim.

Çek bakışlarını gözlerimden, aşk bu şeytan doldurur.

Mevsimin suçu yok. Yokluğun soğuk.

Vazgeçilmez olan sen değildin. Vazgeçmek istemeyen bendim.

Öyle ucuz değil gül koklamak. Gül tutan ele diken batmalı. Bir aşka gönül veren o aşkın kapısında yatmalı.

Boynundan öpsem ya seni. Biliyorsun, orası benim memleketim.

İlham perisi kaçmış şair gibiyim. Kalemim söz değil, yüreğim sensizlik yazıyor.

Adam gibi sevmelerin yasaklandığı bir yerde ne kadar seversen o kadar acı çekersin. Sonra mı? Çektiğin acıyla kalırsın işte.

Şarkılara neden parça dendiğini biliyor musun? İhtiyaç duyduğunda bazıları eksik yanını tamamlıyor.

Senin suçun yok hayat ben buraya zaten elveda demeye geldim.

Sesin diyorum, en güzel ağrı kesici!

Sabah, öğlen, akşam aynı. Yatıp, kalkıp, oturup konuşmama aldanıyorlar. Biteni görmüyorlar. İçimi bilmiyorlar. Kimseye ağılamıyorum diye beni; iyi sanıyorlar.

Saçlarından ödünç ver. Dört bahar geçti. Çiçek kokusu öpmedim. Çok oldu mutluluktan vazgeçeli. Gülüşünden ver ömrümden al.