Yaprak İle İlgili Sözler

Tutunamadığın dalda yaprak olmaya çalışma. Kimseye zorla sevdiremezsin kendini. Charles Bukowski

Bu saatten sonra; sende fırtına bile kopsa, bende yaprak oynamaz. Boris Vian

Ormanı görmedin. Ağacı görmedin. Rüzgârın önüne savurduğu birkaç kuru yaprağı insan zekâsının bütünü sanıyorsun. Cemil Meriç

Bilmezdim aşksız yürek ağacın yaprakları döküldüğünde çıplak kalan yuva kadar ürkek. İbrahim Tenekeci

Yaprak gibi gitmeyi göze almış bir kere. O esen rüzgâr tamamen bahane.

Gül dediğin nedir senin? Üç beş diken biraz yaprak, ömür var ya ömür çok sevdiğin üç beş nefes sonra toprak. Mevlâna

Bir zamanlar esen rüzgâra bile meydan okuyan gençliğim vardı. Şimdi ise rüzgârda savrulan bir yaprak gibiyim.

Yaprak sıkılmıştı ağaçtan, bahane idi sonbahar. Necip Fazıl Kısakürek

Yeni yapraklar çıkabilsin diye eski yaprakları temizler hüzün. Üzülme, sonbahar serttir. Ama sonu aydınlıktır. Hz. Mevlâna

O’nun ilmi dışında bir yaprak bile düşmez. Enâm Suresi 59. Ayet

Tek ihtiyacım neydi biliyor musun, bir papatya yaprağı daha. Edip Cansever

Yaprak misali gibiyim rüzgâr estikçe oradan araya savrulup duruyorum.

Ve neylersin mevsim sonbahar işte; Yaprak nasıl düşerse, gözyaşı da öyle düşer bu mevsimde. Sinan Yağmur

Şu an istediğim tek bir yaprak daha olmasıydı. Papatya falında beni seviyor çıkman için.

Hayat, sonbahardaki çıtırdayan yapraklardan sonra yeniden başlar.

Takvimin en özel, en güzel yaprağıydı seni tanıdığım gün.

Kadınlar güller gibidir, bir defa açıldılar mı; yaprakları hemen dökülmeye başlar. William Shakespeare

Hayat sonbaharda dökülen yapraklardan sonra yeniden başlar. Hem de yeni umutlarla, yeni hayallerle.

Bazen, akışına bırakmak gerekir; yaprakları, suyu, mevsimleri, olayları, insanları Ve bekleyip görmek gerekir sonuçları. Şemsi Tebrizi

Bugün günlerden umutsuzluk, aylardan hep olduğu gibi yine sensizlik, yüreğim rüzgârda savrulan yapraklar gibi oradan oraya.

Düşen bir yaprak görürsen, beni hatırla sevgilim, biliyorsun seni ben sonbaharda sevmiştim.

Yapraksız kaldın diye gövdeni kestirme; zira bu işin baharı da var. M. İkbâl

İlkbahar her yaprağın bir çiçekle süslendiği bir mevsimdir.

Bir çiğ tanesidir hayat bir yaprağın üstündeki. Cem Adrian

Benim sevdam ulu çam gibidir. Ne güzde yaprak döker, nede kışta boyun büker. Özdemir Asaf

Yaprak sarması yapabilen kızları el üstünde tutun beyler. Gün geçtikçe nesilleri tükeniyor onların.

Rahatlamak istiyor yürekler. Kendini rüzgâra bırakmış yaprak misali. Mehmet Deveci

Hiçbir yaprak, gözden düşen insan kadar hızlı düşmemiştir yere.

Artık sende fırtına çıksa da bende yaprak oynamaz.

Oysa ben akşam olmuşum, yapraklarım dökülüyor usul usul. Adım sonbahar. Atilla İlhan

Belki bir sonbahar hatırlatır beni sana. Yapraklar koparken dalından bir bir, O apansız kopuşumuzu hatırlarsın.

Ağaçtan düşen her yaprak kurumaya, gönülden düşen her insan unutulmaya mahkumdur.

Sonbahar geldiği zaman ağaç artık yapraklarını bırakır, rüzgâr ise telaşlı bir şekilde yere düşen yaprakları savurmaya başlar. Sararmış yapraklar oradan oraya savrulur durur. Belki bir kuytu köşede biraz dinlenir ama sonu her zaman olduğu gibi meçhule doğru uzanır.

Ağaçtan düşen yaprak nasıl kurumaya mahkumsa, gönülden düşen insan da unutulmaya mahkumdur. Necip Fazıl Kısakürek

Ben sonbahar yaprakları oluyorum bazen oradan oraya savrulup duruyorum. Bazen ilkbahar yaprakları oluyorum heyecan ve aşkla yeniden doğuyorum. Bazen kış yaprakları gibi sessiz sedasız kalıyorum.

İlkbahar geldiği zaman çiçeklerin açmaya başlaması ile yapraklar sonbaharda terk ettiği ağaçta yerlerini tekrar almaya başlarlar ama bu sefer yeni hayaller ve yeni umutlarla yemyeşil açarlar.

En sevdiğim mevsime geldik yapraklar sararacak, gök gürültülü yağmurlar yağacak. Sonbahar, hüzündür. Hüzün ise, ben demektir. Özdemir Asaf

Senin için yapraklarını kopardığım papatyalardan özür diledim dün gece. Haklısınız dedim, ne sevdiği belli, ne sevmediği. Pablo Neruda

Yaprak ağaçtan düşünce, rüzgârın oyuncağı olurmuş. Cemil Meriç

Ne papatyaların dili varıyor seviyor demeye, ne de benim cesaretim var son yaprağı çekmeye.

Oysa yaprak ne kadar çok güveniyordu beni hiç bırakmaz diye dalına.

Ve ben bütün yapraklarımı döküyorken şimdi, Eylül diyorsun, tam da orada başlıyor ayrılık. Ahmet Telli

Senin bana verdiğin tek hediye, tek seni hatırlatan anıydı kitaplarımın arasında kurumuş gül yaprakları.

Dalından kopan yaprağın akıbetini rüzgâr tayin eder.