Sevgiliye Damar Sözler

Dalında son bir yaprak olmaktır yaşamak ve asi rüzgâra direnmektir. Fırtına koparken bile ağız dolusu gülebilmektir her şeye inat.

Her gün gecikiyorsun. Dün ölmüş olabilirdim.

Süslü aşk kelimeleri yok bizde de bakışımız yeter yürekten sevene.

Bazen sen bile “vay be!” dersin kendine; tek Damar Sözler satırlık adamları nasıl roman yapmışım gönlüme.

Manzarası sen ol gözlerimin, her baktığımda yeni mutluluklar göreyim.

Beni kaybetti ama sihirbaz falan değildi şerefsizdi!

Kumar gibisin; kazansam haram, kaybetsem başkasınınsın!

Görünürde bir kusurumuz olmasa da birader… Kalbimizin damarları arkasında müebbet yemiş hayaller.

Bilseydim dünyanın keşkelerden kurulduğunu küçükken ne olmak istiyorsun diye sorduklarında mutlu olmak istiyorum derdim!

Sen kokuyor yokluğunda içtiğim sigaralar.

Öyle içten ki yüreğimin en derinindeki yerin; Çıkarı yok, çıkası yok, çıkarasım yok. Can Yücel

Bilmem ki; karşılaşsak bile hatırlayabilir miyiz birbirimizi yeniden? İkimizde artık bir başkasıyken.

Merak etme gülüşlerimi alacak kadar pahalı değil senin şerefin.

Yaşamak uğruna ölmek bu olsa gerek, sevmek uğruna acı çekmek bu olsa gerek. Hayat uğruna savaşmak bu olsa gerek, peki ya senin uğruna üzülmek niye?

Gidebilirsin ya da beni unutabilirsin ama ben yokmuşum gibi yaparsan eğer, hiç olmamışsın gibi davranırım! Kıvranırsın.

Kör kütük sarhoş olup, her şeyi çift gördüğüm de bile sen bir taneydin.

Beni hep yanlış anladın zaten; geleceğim ol demiştim, gel ecelim ol, değil.

Zehir olsa içerim ellerinden, yalan olsa çeker giderim nefretimden, ellerinle al sevgini pas tutmuş şu kalbimden.

Balkona çık ve bir sigara daha yak. Acıdan gebersen de gerçekleşmeyecek olan hayallerin şerefine.

Arkamdan demişler ki o duygusuz, Duygusuz olduğum için mi gözlerim kaç zamandır uykusuz.

Zaman seni bana verecekse mesafelere razıyım.

Tenine dokunabilmek mi? Hâşâ! Gözüm göz menziline girsin yeter. Hadi düş düşlerime; tutmayana aşk olsun.

Sana ihtiyacım var dediğiniz kişi; eğer “neden” diyorsa gelmez, “ne zaman” diyorsa gönülsüz gelir, “nerdesin” diyorsa mutlaka gelir.

Bir kere girdimi aşk virüsü kanser gibi sarar, tüm bedeni ne öldürür nede güldürür, ruh bedende olduğu sürece süründürür.

Seni hatırlatan her şeyde, katledilmiş mutluluklarım var. Her gülüşüm kanla karışık yağmurlu şimdi.

Dünya’nın en büyük yüküdür; Aklı sende olmayanı, ısrarla yüreğinde taşımak.

Beni yokluğunla savaştırma! Kaybederim.

Kan bağı neye yarar, can bağı olmadıktan sonra. Can bağıyla bağlı öyle dostlarım var ki; kan bağlarımı hiç aratmıyorlar bana.

Seni seviyorum. Yüreğime aktıkça damarıma kan olan, yokluğuyla intihar varlığıyla can olan.

Bana nerelisin diyorlar. Seni gösterip oralıyım diyorum. Sana nerelisin diyorlar; oralı bile olmuyorsun.

Gözlerine baktıkça ağlasa da gözlerim, ağlamak için de olsa gözlerini özledim.

Şimdi vur kendini. Unutulmuş bir şiirin son dizelerinde sonra yarım kalan bir şarkı ısmarla kendine. Bu kentte böyle ölünür.

Seni içimde yaşatmak için kimleri öldürdüm bir bilsen.

Burnumuzdan akanı, kolumuza silecek kadar cesur çocuklardık. Ne ara gözümüzden akanı köşe bucak saklar olduk?

Ne kadar unuttum desem de onu görünce her şey yalan oluyormuş.

Sevmek bazen vazgeçmektir. Kimine göre gidenden, kimine göre kendinden.

Şurama batan diyor şair, şurama batana özlem demeselerdi bıçak derdim.

Misafirin çocuğu gibiydin. Geldin, dağıttın ve gittin.

Kahrolsun yan yana olmadığımız her yer.

Dünyada “her erkeğe 3 bayan düşüyor” derler ya. Doğru olanda bu… Bir erkek kalbine 3 bayan sığdırmalı. Annesi, karısı ve kızı.

Bazen sadece onun sende bıraktığı izleri özlersin. Her şarkıda ayrı bir hatıra saklıdır sanki istesen de silemezsin.

Ölmek sorun değil de hani bir gün mezarıma gelirsin de kalkıp sarılamamak koyar bana.

Hassas yürekler taşıyoruz. Camdan, çatlayan, buğulanan, kırılan… Candan dost aramamız da bu yüzden, camdan anlayan.

Sende haklısın be güzelim, ben kabuslarla büyüdüm, hayal kurmak ne haddime.

Parkta salıncak sırası bekleyen çocuk gibi bekledim seni. Biraz heyecan, birazda salıncağı başkası kapacak korkusu işte.